Als hoofdpersoon Delia (subliem gespeeld door de regisseur zelf) wakker wordt en haar man Ivano vriendelijk goedemorgen wenst reageert hij door haar een klap in het gezicht te geven. Als kijker schrik je daar behoorlijk van, maar Delia geeft geen kik en gaat over tot de orde van de dag. Ze is het blijkbaar gewend. Terwijl zij opstaat wordt een vrolijke soundtrack ingezet waarin opgewekt de lente (la primavera!) wordt bezongen.

Maar in de bedompte souterrainwoning waar Delia en haar gezin huizen is maar bar weinig opgewektheid te bekennen. Het verhaal speelt zich af in 1946 in het net van de oorlog bijkomende Rome. Als Delia in de eerste scènes de ramen openzet waait het stof van de straat naar binnen. De kinderen maken voortdurend ruzie, manlief Ivano is een hork met losse handjes en Delia wordt ook nog eens voortdurend afgesnauwd en rond gecommandeerd door haar aan bed gekluisterde maar daardoor niet minder handtastelijke schoonvader. Nee, Delia’s leven gaat niet bepaald over rozen.

En toch … toch verlaat je na afloop enthousiast en hoopvol gestemd de bioscoopzaal. Hoe flikt Cortellesi dat? Hoe kun je een film die zich afspeelt in 1946 maar overduidelijk ook een aanklacht is tegen de anno 2024 nog steeds heersende machocultuur en geweld tegen vrouwen toch nog positief afsluiten? Nou, dat verklappen we hier niet, want de film kent een erg verrassende finale.  

Maar ook al ver vóór het einde van de film maakt Cortellesi de ellende enigszins draaglijk en verteerbaar door het huiselijk geweld ineens te verpakken in een dans. Als toeschouwer sta je hier nogal van te kijken, maar het heeft precies het juiste speelse effect.

In Italië bracht Cè ancora domani een landelijke discussie op gang over het nog steeds alomtegenwoordige geweld tegen vrouwen en het gif van de machocultuur. Volgens een recente studie wordt er elke 72 uur in Italië een vrouw vermoord. Cortellesi’s film is een speelse en frivole aanklacht tegen deze door en door verrotte cultuur. De recensent van Cinemagazine gaf de film een 4,5 op een schaal van 5 met de woorden: “C'è  ancora domani is een parel van een film die absoluut de moeite waard is om te zien!”

“Inventieve scènes en een ontroerende climax!” – NRC
“De finale is van grote klasse en stemt hoopvol!” – Trouw
“Fraai verhaal in een prachtige cinematische wereld” – Filmtotaal
“Eén van de beste regiedebuten van de afgelopen jaren. Hij is bijzonder, stilistisch en vooral heel meeslepend!” – Filmtotaal
“Soms frivool, soms sentimenteel, soms een tikkeltje flauw en altijd oprecht” – Het Parool

Italië, 2023, 118 minuten (1u58m)
Regie: Paola Cortellesi
Met o.a. Paola Cortellesi, Valerio Mastandrea, Romana Maggiora Vergano