Pianist Jan Vayne is een ‘improvisator pur sang’. Drummer/percussionist/loopist Jan Wolfkamp uit Dalfsen, is een geluids- en gevoelsmens. En dat zie je ook terug aan zijn setup. Een combi van een drumset met (hand)percussie, gekke, bijzondere geluiden en natuurlijk de elektronische drums en loops.

Jan en Jan hebben hun eigen muzikale visies samengevoegd in een spraakmakend concert. Elk optreden is daardoor weer totaal anders.

Jan Wolfkamp ( Dalfsen) studeerde klassiek slagwerk en drums aan het conservatorium in Zwolle.

Na zijn afstuderen in 1987 speelde bij verschillende Nederlandse (theater) muziek producties zoals Jenny Arean, Robert Paul, Robert Long, Macbeth, Hessel v/d Wal, Big Band Bodycheck, Sido Martens, Alleen op de Wereld en Purper.

In 1993 won hij de Scheveningen Begeleiders prijs. Als drummer/loopist in de band van de Amerikaanse stickspeler Greg Howard tourde hij diverse keren door de Verenigde Staten en Frankrijk en Zwitserland. In deze band combineert hij akoestische en elektronische drums tot “live looping”.

Ook maakte hij verschillende CD’s met o.a. Sido Martens en Hessel van der Wal. In 2003 schreef hij de muziek voor het theaterproject MacBeth . Op de CD ‘Music inspired by Da Vinci” programmeerde en speelde hij alle percussie en drumpartijen.

In zijn soloproject ‘Pads Alloud’ combineert hij akoestisch slagwerk met elektronica en loops en maakt gebruik van multimediatechnieken. Hiermee speelde hij op diverse slagwerkfestivals. Van zijn solo project zijn 2 CD’s verschenen.

Jan speelde in muziek-projecten met bassist Michael Manring (USA) en bamboefluitspeler Ronu Majumdar (India). Samen met Marcel van Cleef vormt hij het percussieduo ‘Wolfkamp & van Cleef’. Met Herman Nijkamp en Erik Raayman speelt hij regelmatig in diverse jazzclubs.

Samen met Cesar Zuiderwijk vormt hij tegenwoordig een drumduo. Ook speelt hij momenteel in de theaters met Ernest Beuving en ‘De Bende van Beuving’.

De Zwolse pianist Jan Vayne behoeft geen verdere introductie. Hij staat al jaren bekend om zijn fabelachtige improvisaties. Of het nu om een klassiek repertoire gaat of om populaire hedendaagse muziek, hij weet als geen ander de muziek op een bijzondere manier te verweven.

Het is een belevenis om naar zijn virtuoze pianospel te kijken, maar bovenal te luisteren.

Jan Vayne houdt niet van structuur. “Het hoort misschien bij mijn karakter, maar ook als ik piano speel, ben ik erg impulsief. Toen ik als vierjarig jongetje op pianoles ging, wilde ik geen vaststaande wijsjes leren, maar gewoon vrij spelen.”

Jan vergelijkt het pianospelen met de drang om te praten: “Bijna alle mensen hebben de behoefte om te praten, dus ze doen het. Dat geldt ook voor muziek, ik denk dat er meer mensen muziek zouden kunnen maken als ze gewoon hun hart zouden volgen. En dan heb je natuurlijk wel het verschil tussen babbelen en een mooie redevoering houden, maar het gebeurt allebei vanuit het hart. Ik praat als het ware van me af als ik aan het spelen ben, ik hoef daarom ook nooit mijn best te doen en ik heb geen last van zorg of twijfel als ik speel. Dat zorgt voor een comfortabele sfeer.”