Het is een vanzelfsprekende vakantievriendschap. Bruno woont in een bergdorp bij zijn oom en tante, Pietro is een stadskind. In de zomer, wanneer Pietro’s ouders een huisje huren in de bergen, trekken de jongens wekenlang samen op. Daarna vertrekt Pietro weer naar Turijn en blijft Bruno achter in de schaars bevolkte Aostavallei, in het noorden van Italië.

De vriendschap tussen Bruno en Pietro overleeft een stilte van bijna twintig jaar en leeft weer op wanneer Pietro (Luca Marinelli) een afgelegen stuk grond erft van zijn vader. Samen met Bruno (Alessandro Borghi) bouwt hij een berghut. Het wordt het centrum van hun gezamenlijke wereld, met Bruno altijd op korte afstand en Pietro aan een lang elastiek, steeds terugkerend van verre reizen. Pietro is de zoekende van de twee, terwijl Bruno zichzelf ziet als de boom die in zijn vallei groeit: oersterk wanneer hij opgroeit op de plaats waar hij tot leven kwam, maar zwak wanneer hij wordt verplaatst.

Hoe zo’n vriendschap kan uitgroeien tot een levenslange band, daarover ging Paolo Cognetti’s roman De acht bergen, die in 2017 de Premio Strega won en uitgroeide tot een internationale bestseller. Het is een boek dat erom schreeuwde verfilmd te worden, alleen al vanwege de schilderachtige landschappen die Cognetti beschrijft.

De Belgische filmmakers Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch grepen de kans. De Aostavallei ligt er majestueus bij in De acht bergen, een film die een herkenbaar verlangen voedt, naar een plek op aarde waar rust en vanzelfsprekendheid heerst. Een plek zonder verplichtingen.

Italië, drama, 2022
Regie: Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch
Met o.a.: Luca Marinelli en Alessandro Borghi.
147 min.