Het kinderleven lijkt vaak zo simpel. Je gaat naar school om te leren, speelt met vrienden en hoeft bijna niks zelf te doen, want dat doen je ouders. Wat nog wel eens wordt vergeten, is dat kinderen zich ontwikkelen. Dat brengt veel teweeg omdat die kleine mensjes niet weten hoe ze daarmee om moeten gaan. Lukas Dhont snapt dat maar al te goed en brengt dat prachtig naar voren in Close.

De film concentreert zich eerst op de vriendschap tussen de twee jongetjes, later op het wegvallen ervan. De film is soms behoorlijk intens. Dat hij over kinderen gaat, betekent niet automatisch dat hij kinderlijk is. De kindacteurs spelen hun rollen zelfs overtuigender dan de volwassenen.

Het thema seksualiteit is makkelijk te bestempelen als problematisch. Wie dat doet stript de film echter van alle nuances die rondom het thema zijn aangebracht. Net zoals duidelijk werd in zijn vorige film Girl, ziet Dhont seksualiteit niet als iets inherent seksueels; het gaat om het ontdekken van iemands eigen identiteit. Seks speelt geen rol in de relatie van Léo en Rémi. De kern van hun vriendschap blijft ambigu.

De tweede helft van Close is bij uitstek het sterkste deel, intens, zwaar en meeslepend. Het contrast tussen de close-ups en de benadrukte leegte in het camerawerk bouwt voort op de thema's. Zonder te veel weg te geven uiteraard, want Close verdient de schok die hij teweeg probeert te brengen.

België, 2022, 105 min.

Regie: Lukas Dhont

Met o.a. Eden Dambrin (Léo), Gustav de Waele (Rémi).